Μου το είχε περιγράψει παλιότερα ένας φίλος από την Σενεγάλη . Για τον μεγάλο δρόμο προς μιά καλύτερη ζωή έφτιαξε παπούτσια από πλαστικά μπουκάλια νερού. Με διαβεβαίωσε πως είναι ανθεκτικά.
Ακόμη σκέφτομαι πόσα από αυτά που με τριγυρίζουν έχουν αξία χρήσης και πόσα απλώς αξία κτήσης. Μήπως τα περισσότερα είναι μόνο εμπορεύματα;
Τα μουσικά όργανα που κατείχα, πριν φύγω, τα μοίρασα σε φίλους και ειλικρινά αισθάνθηκα πιο ανάλαφρος. Δεν μου λείπουν. Ότι δεν έχω ανάγκη και δεν το χρησιμοποιώ τελικά μου είναι άχρηστο.
No comments:
Post a Comment