Σοδομισμός

Ή αλλιώς η Ίνγκριτ Μπέργκμαν έχεζε;
Η σοδομική ιδέα ασκεί επάνω μου την ίδια σαγήνη που ασκεί σ όλους τους συμπατριώτες μου. Δεν θα μάθουμε ποτέ άν οι ινδοευρωπαικοί λαοί, που εισβάλανε στην Ιταλία και στην Βαλκανική, παρέλαβαν τον σοδομισμό από τους αρχαικούς αυτόχθονες μεσογειακούς λαούς, ή, αν ήδη τον ήξεραν και τον εφάρμοζαν. ...
.... Θα γίνω πιό συγκεκριμένος: αν και όλες ( ή σχεδόν όλες) οι ελληνίδες γεύονται (και απολαμβάνουν δεόντως) τον σοδομικόν έρωτα, καμμιά τους δεν παραδέχεται ότι έφαγε τον απηγορευμένο καρπό. Αγνοούμε το γιατί η Κωλοτρυπίδα παραμένει στην σκιά της σιωπής, σα το κατεξοχήν ταμπού. Υφίστανται λίγες γυναίκες που, με υστερικό τρόπο, αρνιούνται να τον φάνε από πίσω. Αν ρωτήσεις συστηματικώς, μία-μία τις γυναίκες αυτής της ασήμαντης μειοψηφίας για ποιόν ακριβώς λόγο αμύνονται της πρωκτικής των ακεραιότητος, θα λάβεις κάθε είδους δικαιολογίες: δεν το επιτρέπει η θρησκεία , πονάει , τσούζει κτλ κτλ. Οι πλέον θαρραλέες ετούτες τις γυναίκες επικαλούνται τον φόβο του σπασίματος του σφιγκτήρα, ή τις αιμοροίδες- πράγματι αυτοί οι δύο κίνδυνοι ελλοχεύουν. Ωστόσο καμμιά από τις εν θέματι ατίθασες και αντιδραστικές κυρίες δεν επικαλείται την συμαντικότερη αιτία γιά την οποία δεν ανέχεται (ενώ κατά βάθος γουστάρει) τις σοδομικές σχέσεις, και, η οποία αιτία είναι τα σκατά. Τουτέστιν , η γυναικία κοκεταρία δεν επιτρέπει το μπέρδεμα της ερωτικής ηδονής με την μυρωδιά των περιττωμάτων μιάς καλλονής. Προτείνω αυτόν τον ισχυρισμένο σαν μιά προσωπική κατασκευή.

Και, ήρθε η στιγμή να θυμηθώ μιάν ιστορία του 48. Ήμουνα στο κρατητήριο του Τρίτου Αστυνομικού Τμήματος Θεσσαλονίκης μαζί με τον Μανόλη Αναγνωστάκη ( κι άλλους εικοσι-δύο), οπότε ένα πρωί που μας κατεβάζανε, λίγους-λίγους, στο υπόγειο γιά να κάνουμε την ανάγκη μας, σε χρόνο- ρεκόρ, και, ενώ ξαλαφρώναμε αντικρυστά με τον Μανόλη (πατώνταςπάνω σε τούβλα), ο Ποιητής ντράπηκε από την τόση κατάντια και μου δικαιολογήθηκε: ξέρεις και η Ίνγκριτ Μπέργκμαν χέζει....

Από τον Ηλία Πετρόπουλο.
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης ήταν ποιητής, επονίτης, με έντονη πολιτική δράση. Φυλακίστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και δύο χρόνια μετά, το 1951, αποφυλακίστηκε με την γενική αμνηστία.

Ο συντηρητικός ή αστικός σοσιαλισμός

Ένα τμήμα της αστικής τάξης θέλει να απαλύνει τα < κοινονικά δεινά > γιά να δισφαλίσει τη διαιώνιση της αστικής κοινωνίας.
Εδώ ανήκουν οικονομικοί παράγοντες, φιλάνθρωποι, ουμανιστές, ευεργέτες των εργαζόμενων τάξεων, οργανωτές αγαθοεργιών, πολέμιοι της κακομεταχείρησης ζώων, ιδρυτές συλλόγων υπερ της μετριοπάθειας, κάθε λογής και διαλογής μεταρρυθμιστές....

..... Μια δεύτερη, λιγότερη συστηματική αλλά περισσότερο πρακτική εκδοχή αυτού του σοσιαλισμού προσπάθησε να αποτρέψειψτην εργατική τάξη από κάθε επαναστατική ενέργεια, με το επιχείρημα ότι δεν είναι η τάδε ή η δείνα πολιτική αλλαγή που θα μπορούσε να την ωφελήσει αλλά μόνον η αλλαγή των υλικών όρων διαβίωσης, των οικονομικών συνθηκών.Κάνοντας, όμως, λόγο για αλλαγή των υλικών όρων διαβίωσης, ο σοσιαλισμός αυτός δεν εννοεί κατά κανέναν τρόπο την κατάλυση των αστικών παραγωγικών σχέσεων- πράγμα εφικτό μόνο δια της επαναστατικής οδού- παρά μόνο κάτι βελτιώσεις διοικητικού χαρακτήρα που δεν αποκλίνουν ουσιωδώς από τις παραγωγικές αυτές σχέσεις και συνεπώς δεν μεταβάλλουν σε τίποτα τη σχέση κεφαλαίου και μισθωτής εργασίας,, αλλά στην καλύτερη περίπτωση μειώνουν προς όφελος της αστικής τάξης το κόστος της κυριαρχίας της και ελαφρύνουν τα δημοσιονομικά βάρη του κράτους της.
Την αντάξια έκφρασή του τη βρίσκει ο αστικός σοσιαλισμός εκεί που καταντά κούφιο ρητορικό σχήμα.
Ελεύθερο εμπόριο! Προς το συμφέρον της εργατικής τάξης. Προστατευτικοί δασμοί! Προς το συμφέρον της εργατικής τάξης. Φυλακές κελιά και κρατητήρια; Προς το συμφέρον της εργατικής τάξης. Αυτή είναι η τελευταία λέξη του σοσιαλισμού των αστών, η μόνη που εννοούν σοβαρά.
Ο σοσιαλισμός τους εξαντλείται τελικά στον ισχυρισμό ότι οι αστοί είναι αστοί- προς το συμφέρον της εργατικής τάξης.

Από το Μανιφέστο του κομμουνιστικού κόμματος των Καρλ Μαρξ και Φρήντριχ Ένκελς το 1848.

Από την αφρική με παπούτσια από πλαστικά μπουκάλια

Μου το είχε περιγράψει παλιότερα ένας φίλος από την Σενεγάλη . Για τον μεγάλο δρόμο προς μιά καλύτερη ζωή έφτιαξε παπούτσια από πλαστικά μπουκάλια νερού. Με διαβεβαίωσε πως είναι ανθεκτικά.

Ακόμη σκέφτομαι πόσα από αυτά που με τριγυρίζουν έχουν αξία χρήσης και πόσα απλώς αξία κτήσης. Μήπως τα περισσότερα είναι μόνο εμπορεύματα;
Τα μουσικά όργανα που κατείχα, πριν φύγω, τα μοίρασα σε φίλους και ειλικρινά αισθάνθηκα πιο ανάλαφρος. Δεν μου λείπουν. Ότι δεν έχω ανάγκη και δεν το χρησιμοποιώ τελικά μου είναι άχρηστο.

Αντικυνηγητικό δημοτικό τραγούδι

Πέρα κει ς τον Έλυμπο,
κει ς τα κουτσουέλατα,
κάθονταν γεράλαφος,
κι ούλο κλαίν τα μάτια του,
χύνουν δάκρυα κόκκινα,
κόκκινα και πράσινα
κι ούλο καταγάλαζια.
Ζάρκαδος απέρναε,
στέκει και τον ρώταε:
-<Τ έχεις μωρ γεράλαφε, κι ούλο κλαίν τα μάτια σου, χύνουν δάκρυα κόκκινα, κόκκινα και πράσινα, κι ούλο καταγάλαζια>;
-<Έρταν κλέφταις ς το χωριό, εχουν και λαγωνικά, εβδομήντα δυό σκυλιά, γω τα παίρνω στο κοντό, και τα ρίχνω ς τα νησιά, σ τα νησιά ς τα πέλαγα>.
Ίσια με το δειλινό
πιάσανε το Ζαρκαδο,
κι ‘ισια με το θάμπωμα
πιάσαν το γεράλαφο.

Μονόλογοι του Κούρτ Τουχόλσκι (Kurt Tucholsky)

Ο άνθρωπος έχει δύο πόδια και δύο θεωρίες: μία για όταν όλα πάνε καλά, και μία για όταν πάνε στραβά. Η δεύτερη θεωρία αποκαλείται θρησκεία.

Ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτα για το είδος του. Και γι αυτό ανακάλυψε τους νόμους. Δεν έχει δικαίωμα άρα και οι άλλοι δεν έχουν.

Ο άνθρωπος, είναι χωρισμένος σε δύο μέρη: στο αρσενικό που δεν θέλει να σκέφτεται και στο θηλυκό που δεν μπορεί να σκέφτεται. Και τα δύο μέρη διαθέτουν αυτό που ονομάζουμε αισθήματα. Υπό τοιαύτας συνθήκας πολλοί άνθρωποι εκκρίνουν λυρική ποίηση.

Ο άνθρωπος είναι ένα πολιτικό όν που του αρέσει να περνάει την ζωή του μέσα σε μικρά γκρούπ. Κάθε τέτοια μικρή ομάδα απεχθάνεται τις άλλες μικρές ομάδες, ακριβώς γιατί είναι οι άλλες…..

Εκτός από τους ανθρώπους υπάρχουν επίσης οι γερμανοί και οι αμερικανοί, αλλά δεν τους έχουν μελετήσει ακόμη. Θα αρχίσουμε την ζωολογία το προσεχές έτος….

16/6/1931 Κούρτ Τουχόλσκι

Ο Κούρτ Τουχόλσκι ήταν αριστερός γερμανός της δημοκρατίας της βαιμάρης εβραικής καταγωγής. Σατιρικός δημοσιογράφος , ποιητής και κριτικός. Γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1890 , μετανάστευσε στο Παρίσι το 1924. Για πολλά χρόνια εξέδιδε το αριστερό διανοουμενίστικο περιοδικό „Weltbühne“ Την Γερμανία την επισκεπτόταν περιστασιακά. Το 1929 έφυγε στην Σουηδία μετά την έκδοση του σατιρικού του έργου „Deutschland, Deutschland über alles“ . όπου και αυτοκτόνησε στο Hindas κοντά στο Gothenburg το 1945 με υπερδόση υπνωτικών χαπιών.

Το 1933 έγραψε στον γερμανό εξπρεσιονιστή ποιητή Walter Hasenclever. Υποθέτω πως δεν χρειάζεται να σου πω, ότι ο κόσμος μας στην γερμανία , έχει παύσει να υπάρχει, γι αυτό απλώς προς στιγμή θα σιωπήσω. Κανείς δεν βγάζει κόκκινη κάρτα στον ωκεανό.

εξουσία αρχηγοί οπαδοί

την εξουσία, δεν την κάνουν οι αρχηγοί
την εξουσία την κάνουν οι οπαδοί.

έλληνες ναύτες του οθωμανικού στόλου

Ειδικότητες και ονομασίεςτων ελλήνων ναυτών του τουρκικού στόλου από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα.
1) Λεβέντες . οι έλληνες ναυτικοί , του τουρκικού ναυτικού πριν από την άλωση της κωνσταντινούπολης . Ονομάστηκαν levantini, από τους βενετούς , από την λέξη levanter (ανατολή) , από ε τους τούρκους λεβέντ (lewend) και πιό συγκεκριμμένα λεβέντ-ι ρουμί (έλληνες λεβέντες). Το 1796 σε λογαριασμό της κοινότητας Ύδρας αναγράφτηκε ποσό που δόθηκε στους λεβέντες του κιρλαγκιτζίου.

2)Μαριόλοι . Έλληνες τυχοδιώκτες που από τα μέσα του 16ου αιώνα διαφεύγαν, από τα ελληνικά νησιάτου αιγαίου και του ιονίου που κατείχαν οι βενετοί, στην όθωμανική κωνσταντινούπολη. Οι μαριόλοι λαμβάνουν μισθό.

3)Κιουρεκτσήδες (κωπηλάτες) Από την τουρκική λέξη kurek (κουπί). Από το τέλος του 15ου αιώνα. Το 1474 ήταν οργανωμένοι σε συντεχνία στην Καλλίπολη. Κιουρεκτσήδες προέρχονταν από όλα τα ελληνικά νησιά.

4)Γαλιοντζήδες ή Καλιοντζήδες από το Kalyon, βενετικά ( galion)
5) Μαρινάροι, μελάχηδες, σεφερλήδες και γεμιτζήδες. Εκ των λέξεων marinaro, melah, sefer, gemi.Με τους όρους αυτούς ενοείται μία μόνο κατηγορία ναυτών , που υπηρετούσαν στα τουρκικά πλοία σε ταξίδια και πολεμικές επιχειρήσεις από του βοηθού πηδαλιούχου μέχρι και του μούτσου. Αυτοί οι έλληνες ναύτες λόγω της εμπειρίας και των άλλων ικανοτήτων τους, αποτελούσαν την βάση των πληρωμάτων του τουρκικού στόλου, οι δε Υδραίοι υπηρετούσαν κατά κανόνα στην τουρκική ναυαρχίδα.

6) Γαμπιέρηδες (αρμενιστές) Η κατηγορία αυτή των ναυτών εισήχη στον τουρκικό στόλο μετά τον πρώτο ρωσοτουρκικό πόλεμο και τα πληρώματα της νέας αυτής κατηγορίας ναυτών προερχόντουσαν αποκλειστικά από τις ελληνικές περιοχές και κυρίως από Ύδρα και Σπέτσες.

7) Γεντεκλήδες Απόπό το γεντέκ (yedek) σχοινί. Επιφορτισμένοι με την ρυμούλκιση των πλοίων. Αναφέρονται γεντεκλήδες όλα τα ελληνικά νησιά και υπηρετούσαν ένα εξάμηνο. Ελάμβαναν 60 έως 90
8) Πλοηγοί (κολαούζοι). Απαραίτητοι σε περίοδο ειρήνης και πολέμου. Ο μισθός τους ανερχότανε σε 35 έως 50 γρόσια τον μήνα και καταβαλόταν προκαταβολικά ή ανά μήνα.

9) Υδραίοι πλοίαρχοι (μπας ρείζηδες) του τουρκικού στόλου. Το ανώτερο αξίωμα που μπορούσε να φτάσει έλληνας ναύτης στον τουρκικό στόλο, ήταν αυτό του πλοιάρχου. Όλοι οι γνωστοί μπας ρείζηδες είχαν καταγωγή από την Ύδρα και είναι οι εξής. Γεώργιος Βούλγαρης, Χατζη- Γιάννης Καραντάνης, Νικόλαος Ρούσος, Νικόλαος Κοκοβίλης, Δημήτριος Κριεμπάρδης, Κωσταντής Γκιούστος.
Ο μπας ρείζης υπδεικνυότανε από τους ίδιους τους Υδραίους και στις αρμδιότητές και τα καθήκοντά του αναφέρονται ότι έχει χρέος να εκτελεί όλες τις υποθέσεις του κοινού με ένθερμο ζήλο και πατριωτισμό (οθωμανικό) .....
Σύμφωνα με μαρτυρία του Κριεζή , στα τελευταία χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας ο μπας ρείζης ήταν ένας από τους δύο πλοιάρχους της οθωμανικής ναυαρχίδας.

Οι μισθοί των ελλήνων ναυτών του οθωμανικού στόλου κυμαίνονταν από 45 έως 1οο γρόσια τον μήνα.

όταν οι έλληνες κάναν εξαγωγή χασίς στην Αφρική

Παρ ημίν η καλλιέργεια της κανάβεως εισήχθη κατά τον παρελθόντα αιώνα (19ος), έλαβε δε εντός δεκάδων τινών ετών σημαντικήν αύξησιν, μέχρι προ ολίγων ετών ότε απηγορεύθη αύτη. Η καλλιέργεια της κανάβεως εγένετο κατ εξοχήν εις τους δήμους: Τριπόλεως, Κορυθίου, Μαντινείας και Ορχομενού της επαρχίας Μαντινείας, λόγω δε του εκ της καλλιεργείας μεγάλου προσποριζόμενου κέρδους απετέλει αύτη ιδιαιτέρας μερίμνης αντικείμενον......
Εν Πελλοποννήσω η καλλιέργεια της κανάβεως εγένετο κατά πρώτον λόγον διά την παρασκευήν της ηδονιστικής δρόγης, ήτις ελαμβάνετο εκ των φύλλων της καννάβεως και εξήγετο εις Αίγυπτον.....Εις Αρκαδίαν, ένθα η κάνναβις εκαλλιεργείτο εις γόνιμα εδάφη, έκαστον στρέμμα απέδιδεν 150 οκάδας φύλλον κατά μέσον όρον. ......
Το εξ Ελλάδος εξαγόμενον άλλοτε προιόν εφέρετο εις μεγάλους πλακούντας εντός σάκκων εξ υφάσματος, απετέλει δε τούτο την ακάθαρτον ρητίνην ή το ελληνικόν chira..... Τοιαύτα τεμάχια έφερον το σήμα του πωλητού τυπωμένου επί του υφάσματος διά καρμηνερύθρου μελάνης και τας λέξεις: ΕΞΤΡΑ Δ. Ι. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ.....
Η παραγωγή της καννάβεως εν Ελλάδι προ του 1915 ανήρχετο επί 26.000 στρεμμάτων εις 3.750.000 οκ. φύλλων... Η εξαγωγή του ελληνικού χασίς εις το εξωτερικόν, ήτοι κυρίως εις Αίγυπτον ενεργείτο λαθρεμπορικώς εκ μέρους των ελλήνων εμπόρων εξ ών πλήστοι πολλάκις εφυλακίσθησαν και επλήρωσαν πρόστιμον. Τα μέσα άτινα μετήρχοντο όπως εξαπατήσωσι τας αιγυπτιακάς αρχάς και αι περιπετειαι άς υφίσταντο πολλοί εξ αυτών θα απήτουν ολοκλήρους τόμους διά να περιγραφώσι, καθ ότι η γόνιμος φαντασία των διενεργούντων το λαθρεμπόριον εξεύρισκε διαρκώς νέας μεθόδους διά την εισαγωγήν του προιόντος.
Εις την βόρειον γαλικήν Αφρικήν η παρουσία τμημάτων του βλαστού επιτρέπει την εύκολον διάκρισιν της κανάβεως του Αλγερίου από της ελληνικής ή της αμερικανικής....

Εις Τύνιδα το chira πωλείται εις την καλουμένην <Ορδήν Μαύρων> , ήτις είναι ειδική μυστική εταιρία, διαθετουσα κεφάλαια και αποτελουμένη κυρίως εξ ελλήνων και ιουδαίων. Το chira τούτο αποθηκεύεται εν τη πόλει, συχνάκις δε νοθεύεται δι ιθαγενούς οπίου. Παρ ημίν η νοθεία αύτη της καννάβεως δεν γίνεται, λόγω του ότι το όπιον της Σμύρνης ή της Θεσσαλονίκης είναι ακριβώτερον της ρητίνης της καννάβεως.
Η καταδίωξις των λαθρεμπόρων δυσκόλως δύναται να επιτελεσθή. Περιοχαί τινές έχουσι κυριολεκτικώς καταστραφή εκ της χρήσεως της καννάβεως και των σκευασμάτων αυτής ιδία δε οι φυλαί Yakomas…….
Το κείμενο αυτό εθνικής υπερηφάνιας αποτελεί ένα ελάχιστο κομμάτι από την Διατριβή διδακτορικού του Κ. Μακρή <το ελληνικόν χασίς> το 1929.Προσπάθησα να διατηρήσω την ορθογραφία της εποχής.Οι περικοπές γίναν χωρίς να αλλοιώνουν το κείμενο.

αντιπολεμικό δημοτικό τραγούδι της καρπάθου

Αρμάδα κάνει ο ‘ασιλιάς, αρμάδα κάμνει αφέντης
κι’ όλους τους νιούς εμάζεψε κι’ όλα τα παλληκάρια,
πήρε κι’ εμού τον άντρα μου στρατιώτη στην αρμάδα.
Κι’ όλοι ήρτα κι όλοι φάνησα, κι’ άντρας μου δεν εφάνη.
Πήτε μου, σεις, συντρόφοι του και καραοκυροί του,
άν είναι ομπρός να χαίρωμαι και πίσω ν’ ανεμένω
μού τα κι’ επνίη, το Λενιώ να τόνε μνημονεύγω.
-Μνημόνεψέ του τρίμερα, κάμνε του και σαράντα,
μ’ ούε κι’ ομπρός περίμενε, μ’ ούε και πίσω νά’ρτη,
άντρας σου πρωτοούττησε και πλιά του δεν εφάνη.

το δημώδες αυτό άσμα της καρπάθου πρωτοδημοσιεύθηκε γραπτώς στον <ζωγράφειο αγώνα>
το 1891

γιαπωνέζικη ποίηση imayo

Ένα γιαπωνέζικο τραγούδι του 10ου με 11ο αιώνα σε ρυθμό imayo. (4 γραμμές με 5 συν 7 συλλαβές 5,7,5,7,5,7,5,7) Οι ρίζες του imayo είναι κινέζικες. Η λέξη imayo σημαίνει καινούριο νέο και ξεκίνησε από τον απλό φτωχό λαό, σχεδόν όπως και κάθε μουσική και αργότερα πάρθηκε από τους αριστοκράτες της αυτοκρατορίας και έγινε δημοφιλής και στον κύκλο τους.

kikinikeru
Susuki ga hara ni
Yomosugara
Shinobi-naku ne wa
Watatsumi ka
Hito-kage nakute
Kaze wa sumi
Tada tsumi noke no

Στα βαλτοτόπια με τα αγριόχορτα
Μες την ολονυχτιά
Αυτός ο χαμηλός βαθύς ήχος
Μήπως είναι η θάλασσα;
Κανένα σημάδι ανθρώπου
Ο αέρας πέφτει
Και υπάρχει μόνο το φεγγάρι
Για να τον ακούσει.

Χαρισμένο σε όλα τα ψάρια και τα πουλιά των γιαπωνέζικων περιοχών.
Αυτό το 5,7,5,7,5,7,5,7 δεν μου βγαίνει στα ελληνικά. Άλλη γλώσσα άλλος ρυθμός.